Karaca Oğlan’ın halk zevkine uygun ve divan edebiyatı etkisinden uzak şiirleri çabuk yayılmış, Rumeli sınır boylarından Azerbaycan’a dek gitmiştir. Daha sağlığında başlayan geniş ünü, ölümünden sonra da sürmüş ve günümüze kadar gelmiştir. Bugün gittikçe yayılan ünü ile başta gelen bir şöhret olarak yaşamaktadır. Bu geniş ün, halkın hafızasında gittikçe mayalanarak şiirlerinin yarattığı ilham ile hayatı çevresinde birtakım efsanelerin doğmasına yol açmıştır. Bugün de şiirleriyle karıştırılarak hakkında romanlar yazılmakta, filmler çevrilmektedir. Radyolarda, toplantılarda onun türküleri sık sık sazın tellerinde duyulmaktadır.

Daha yaşarken kazandığı bu haklı ve geniş ün, çağdaşları üzerinde de etki yapmaktan geri durmamıştır. Bu etki, daha sonraki yüzyıllarda da sürmüştür

Vara vara vardım ol kara taşa

Hasret ettin beni kavim, kardaşa

Sebep ne, gözden akan kanlı yaşa

Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm


Nice sultanları tahttan indirdi

Nicesinin gül benzini soldurdu

Nicelerin, gelmez yola gönderdi

Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm


Karac’oğlan der, kondum, göçülmez

Acıdır ecel şerbeti, içilmez

Üç derdim var, birbirinden seçilmez

Bir ayrılık, bir yoksulluk, bir ölüm