18.03.1956 Sivas-Divriği/Keklikpınar Köyü doğumludur. Babasının adı Rıza, annesinin ismi Tamey'dir. 1972 yılında ailesiyle Ankara da Mamak/Tuzluçayır semtine yerleşti. Mamak Ortaokul'unu bitirdi. Dönemin koşulları ve ekonomik nedenlerle lise 3. Sınıfta okulu terk etti. Gençlik Parkı'nda çay bahçelerinde ve gazinolarda komilik ve lokantalarda garsonluk yaptı. 1976 yılında askere gitti. Askerliğini Ankara'da Etimesgut de yaptı. 1978 yılının başlarında askerliği bittikten sonra 1978 yılında Kültür Bakanlığı sı

Edesin Rabbim Kimler aleyhime dönerse benim O'na hiç yoksulluk gösterme Rabbim. Her kim bana yanlış yolda der ise Dü (iki) cihanda mutlu edesin Rabbim Bütün yanlışımı gören canlara Yüz çevirip dönüp gitmiş olana Dolandırıp dahi hor bakanlara Evladıyla mutlu edesin Rabbim Kim ki beni hakir görüp yererse Aleyhimde tüm suçlarım sererse Dua dursun beddua da ederse Malla mülkle mutlu edesin Rabbim Oğlu kızı mutlu yaşasın dursun Bu dünyada bolca sefalar sürsün Ahirette Firdevs cennete girsin Benim aleyhimde o

Yazar bu kitapta "Dört Kapı Kırk Makam"ı tarihsel boyutuyla, mitolojik kaynaklarıyla, onu besleyen değerleriyle, inanç, felsefe ve bilimsel akışın bu öğreti üzerindeki etkileriyle de ele almış ve onu hem bilimsel hem ritüel, hem de Batıni yönüyle irdelemiştir.

Süleyman Zaman 18.03.1956 yılında Sivas İline bağlı, Divriği ilçesinin Keklikpınar köyünde dünyaya geldi. Babasının adı Rıza: annesinin adı Tamey'dir. 2'si kız olmak üzere toplam 8 kardeşi vardır. Çocukluğunu köyde geçirdi. İlkokulu köyde bitirdi. Ortaokulu 1 ve 2. Sınıfı Divriği Nuri Demirağ ve Ankara Mamak Ortaokulu'nda bitirdikten sonra geçim zorlukları nedeniyle Lise'ye iki yıl ara verdikten sonra yazıldı. Mamak Lisesi'nde 2. sınıfı bitirdikten sonra o yılların özgün koşulları nedeniyle okulu bıraktı.

Müslümanın diyen kişi İnsanları yakmak mıdır? Aleviyim diyen kişi Özgürlükten korkmak mıdır? İnsanları bir bilenler İnsan ayırmaz erenler Tüm varlıkları sevenler Sizce bunlar ahmak mıdır? Muhammmed Ali'yi sevmek Bütün güzelliği övmek Kin kibirin hepsin yenmek İnsanlıktan çıkmak mıdır? Müslümanın diyor ahmak Din hiç der mi ki insan yak Bir de seviniyorlar bak Yoksa Müslümanlık mıdır?

Edebiyatımızın hatrı sayılır bir bölümü sözlü gelenekten oluşmaktadır. Bu gelenek asırları aşarak günümüze kadar nice ozanlar taşımıştır. Bu ozanlar çoğu evrensel söylemleriyle bugün de hala varlıklarını sürdürmektedirler. Kendileri fiilen aramızda olmasalar da, pek çoğu eserleri aracılığıyla günümüzde de yaşamlarını devam ettirmektedirler. Ozanlarımız Anadolu'nun en özgün edebi eserlerinin mimarı, halkının sesi ve sözü olmayı başarmışlardır.

Biz insanların yaşamına geriye doğru baktığımızda uzun zaman işaret dili, vücut dili kullanmışız. Üzülünce ağlamış, canımız acıyınca bağırmış, sevinince gülmüş, korkunca yerlere kapanmış ya da kaçıp gizlenmişiz. Derken çıkardığımız sesler hareketlerimizle birleşmiş söze dönüşmüştür. Doğadaki sesleri, ritimleri de taklit eden insanlar süreç içinde sözü, sazla buluşturup bu ritimleri müziğe dönüştürmüşlerdir.

Anadolu özgün kültürünün yaratıcıları olan ozanlarımız, yüzyıllardır bu topraklarda yaşayan insanlarımızın sesi, sözü, gözü ve özü olmuşlardır. Anadolu insanının yaşama, insana, doğaya bakışını, anlaşılır bir dille anlatan ozanlarımız söz kültürünün üretilmesinde ve yaşatılmasında çok etkin bir rol üstlenmişlerdir. Ozanlar geleneksel Halk Edebiyatı'nın temsilcisi olmuşlar ve bu kültür hizmetinin devam etmesini sağlamışlardır. Türkülerimizin, deyişlerimizin, ağıtlarımızın, mizahımızın... v.b. yitip gitmesini

Bugün dost yaralanmış Yine gönlüm hoş değil Her yanı parelenmiş Yine gönlüm hoş değil Dost hasreti zor imiş Herdem ah-u zar imiş Dert adamı yer imiş Yine gönlüm hoş değil Nice günler görsem de Çok sefalar sürsem de Dostlar ile olsam da Yine gönlüm hoş değil Akarsu'yum yansam da kül olup savrulsam da Bazı bazı gülsem de Yine gönlüm hoş değil