20'nci yüzyıl mutasavvıflarından Kenan Rıfai'ye "Tasavvuf nedir?" diye sormuşlar.
"İncinmemek ve incitmemektir" diye yalın bir cevap vermiş.
Tasavvuf kişinin kendisine AYNA tutup, kendi içsel yolculuğunu yaparak kâmil insan olma
çabasında, inisiyatik süreçle başlayan, mertebeler halinde ilerlenen bir denge yoludur.
Tasavvufa ben GÖNLÜMÜN KAAN'ı diyorum. Çünkü bana göre insanın beden-akıl-ruh olarak
tabir edebileceğimiz üç temel yönüne denk gelen bilim-felsefe-inanç kavramları, ilahi Aşk ve
tevhid olmadan tamamlanmıyor. Her üç birbirine zıt görünen alan bana göre birlikte döngüsel
olarak kullanılmadan insanın tekamülü holistik olarak başarıya ulaşamaz ve zıtlıkların birliği yani
tevhide götüren Aşk, bu üçgenin ortadaki denge ve birleşim noktasıdır.
"Aşk" derken Antik Yunan'daki beşerî aşk, yani Eros'tan bahsetmiyorum, Plotinus'un esrimeler
ile anlatmaya çalıştığı İlahi Aşk yani Agape'den, Yunus Emre'nin "ışk"ından bahsediyorum.
Leyla'dan Mevla'ya geçişten bahsediyorum. Bu da Tasavvuf'ta akıldan kalbe geçiş olarak
tanımlanan bir süreç.
Sonu VUSLAT ile bitmesi niyaz edilen bir AŞK HİKÂYESİ'dir Tasavvuf..