“Bir yanlış görmediği, samimiyetle arkasında duracağı, ama devletin, toplumun, kültürün… mikro düzey dahil, aslında en çok da onun, boy boy iktidarın başına vura vura yasak dediği, kötü dediği, tukakaladığı halleri kişinin… Hepsinin arkasında duruyor, hepsini öyle ‘mücrim gibi titreyerek,’ korkarak değil, coşkunca, taşkınca, neşeyle, yürür gibi, koşar gibi, uçarcasına yaşamak istiyorum,” diyorum sanki değil, düpedüz yaşarcasına. “Böyle var olmak istiyorum. Bir kez olsun soyunamadığım hallerde bile ve, heves kendini açığa çıkarmaya yer arıyor daima. Şu anda olduğu gibi aslında tam da; en ufak fırsatı bile asla kaçırmıyor.” Aynı anda uzanıyoruz kadehlere. Gülümsüyoruz, tutuşuyor ellerimiz. O camın ardındaki karanlığı, ben onu izliyorum sonra bir süre.