20 yüzyıl İtalyan şiirinin en önemli temsilcilerinden olan Salvatore Ouasimodo'nun ilk dönem şiirleri doğrudan Hermetik şiir
akımına bağlıdır. İkinci Dünya Savaşının dehşet verici deneyimleri Ouasimodo'nun şiirinin de değişmesine yol açmış, bu dönemde
çağın keskin çelişkilerini derinlikleriyle irdelemeye yönelen şair, savaşın getirdiği yıkım ve acıların altında kalan umarsız insanı
şiirine yansıtmıştır. Doğduğu Sicilya toprağının benzersiz doğa görüntüleri, insanları ve ülkesinin fırtınalı geçmişinin yansımalarıyla
örülü Quasimodo şiiri, özellikle savaş sonrası dönemde sözcüğün büyülü etkilerini kullanmaktan vazgeçmeyen güçlü deyiş
ustalığıyla uluslararası ölçekte okunur olmuş, şair 1959 Nobel Edebiyat Ödülü'ne değer görülmüştür. Quasimodo'ya göre insanlığı
her anlamda yok oluşun eşiğine getiren bu dönemde toplumsalcı şiire, kendi kendine konuşan değil, insanla konuşan şiire gereksinim
vardır: "İnsanı yeniden yapmak gerekiyor; temel sorun budur. Şiiri bir edebiyat oyunu, şairi yaşamın yabancısı sayanlara, böyle
şeylerle oyalanmanın zamanı değil diyoruz. İnsanı yeniden yapmak. İşte, görev budur."
SALVATORE QUASİMODO (1901-1968)
20 yüzyıl İtalyan şiirinin en önemli adlarından Salvatore Quasimodo 1901'de Sicilya'da doğdu. Babası demiryolu işçisiydi. İlk ve orta öğrenimini Siracusa ve Messina'da,
yüksek öğrenimini matematik ve mühendislik okuduğu Palermo'da tamamladı. Çok erken yaşlarda başlayan şiir ilgisini Roma'da mühendis olarak çalıştığı yıllar içinde de
sürdürdü. İlk şiirleri Floransa'da Solaria dergisinde yayımlandı.
İlk dönem şiirleri, Giuseppe Ungaretti ve Eugenio Montale'nin başını çektiği Hermetik şiir akımının doğrudan etkisi altında biçimlenir. İlk kitabı Acque e terre (Sular ve
Topraklar, 1930) şairi bu akımın belirleyici adı olarak öne çıkaracaktır. İzleyen yıllarda art arda yayımlanan Oboe sommerso (Batık Obua, 1932) ve Odore di eucalyptus
(Okaliptus Kokusu, 1933) adlı kitaplarıyla diğer Hermetik şairlere göre İtalya'da çok daha yaygın bir okur kitlesine ulaşır.
1935'te mühendislik çalışmalarını bırakarak Milano Giuseppe Verdi Konservatuvarı'nda İtalyanca öğretmenliğine başlar. Yoğun simgeci öğelerle hermetizmin belirleyici
çizgilerinin yanında tümüyle şaire özgü yeni içerik ve biçim öğelerini barındıran şiirlerden oluşan Erato e Apollion (Erato ve Apollon) 1936'da yayımlanır. Poesie (Şiirler,
1938) ve Ed è subito sera (Ve Birden Akşam, 1942) kitapları şairin Hermetik döneminin son ürünleridir.