Metni Yor'mak, "Anlamın İmkanı" ve "Anlatının Sınırı" olmak üzere iki bölümden oluşuyor. İlk bölümde Ahmet Haşim, Asaf Ha­ let Çelebi, İlhan Berk ve Melih Cevdet Anday'ın birer şiirini anlam arayışı bağlamında ve nesnel bir tutumla inceleyen Mustafa Apaydın, ikinci bölümde ise Tutunamayanlar, Demiryolu Hikayecileri ve Anayurt Oteli gibi edebiyatımızın köşe taşı niteliğindeki anla­ tılara odaklanıyor. Özenle seçilen metinlerin, Harold Bloom'un 'etkilenme endişesi' ve Wayne C. Booth'un 'güvenilmez anlatıcı' k

Sıradan hayatları ilginç hikâyelere dönüştürüyor Kerim Özcan. Dilin gücünü kurmacayla gerçeklik arasında estetik bir alan haline getirerek okuru burada kalmaya ikna ediyor. Büyük olayları anlatmak gibi bir kaygı hissedilmiyor Yusuf'un Yeri'nde, salt dile indirgenmiş bir sentetiklik de göze çarpmıyor. Ustaca anlatılmış güzel öykülerden sonra Yusuf un yerinde buluyoruz kendimizi ve bütün öykülerin yeniden başladığını fark ediyoruz. Gündönümü adlı romanıyla tanıdığımız Kerim Özcan'ın özgün üslubuna bir kere

Kış gelecekti baba evi diye bir yerin kalmadığını hissedecek ama kimseye söyleyemeyecektik, her evin misafiri olmak ağırımıza gidecek ama onu da söyleyemeyecektik, bizi üzen şeye teşne olduğumuzu bir sır gibi saklayacaktık içimizdeki duvarların içine, içimizde duvarlar olduğunu bilecek, onlara çarpacak ve bahsedemeyecektik duvarlaşmanın ağırlığından hiç kimseye.

Güneşin altında söylenmemiş sözler vardı, söyledik. Sütünü içtik, burnumuzu göğsünün çatalına gömdük, Tuzumuzu ekmeğine bandık o sözlerin, bitmedi Allah senden razı olsun dedik ve ekledik ki Ey sen güneşin altında ışıldayarak şakınan şarkı Sen o kadarsın ki Sen olmasanlı bir cümlemiz dahi olmazdı sen olmasan

sen de biliyorsun, nice yokuşlar çıksak da o suların şırıltısı dinmiyor büyük söz söyleme insan küçüktür hep bir şeyler duruyor dilimizin altında tenezzül etmiyoruz içimize sinmiyor

bu perde, artık önü arkası yok bu perdeyi açmanı istiyorum bu perdeyle kapatılmış bir çift göz baksa ne büsbütün yıldız basacak gökyüzünü ne de açılacak kapının geniş kanadan ufukta simsiyah düzeltiyorum kanat dediğim kaşlarıdır öldürülen çocuğun

gideceğin yere gitmenin telaşını da götürüyorsun bu yanlışı daha evvel ısrarla yapmalıydık yeterince hoş vaktimiz oldu seninle küsüştüğümüz şarkıların yanındayken pozlandığımız anların kılıcını da çektik güvercini göğe ellerine beni yeni bir kalkışma için bu taltif töreni yüzüğünü parmağında unutma alkışlanabilirsin alkışlanabilirsin beni telkin edebilirsin mutlu olmadığın her günün hıncı bakır sinilerde önüne geldikçe beni telkin edebilirsin yediğini kusamayan rüzgar kesi yerine boşluk

Seyit Göktepe yedinci öykü kitabı Son Harfin Kalbine ile selamlıyor okurlarını. Göktepe bir sözcüğün bir cümle olduğu, bir cümlenin tekrar eden başka bir cümleyle aynı anlama gelmediği; kalıbını dökmeden, çerçevesiz bir işçilikle kuruyor öykülerini. Rüyayla hakikati birbirine katmayı öğrenen kadınları, içindeki boşluğa bile ait olmayan erkekleri, renklerin ve seslerin, doğusuyla batısıyla bir balkon icat etmiş de avuçlarındaki çizgilere hayatın ısmarladığı başka başka hikaye arayanları, küçük kahramanlıklar

TTB'de hakim zihniyet, hekimlerin gerçeklikleri ile değil, kendi kuramlarına göre nasıl olmaları gerektiği ile ilgileniyor. Kendilerine, hekimlerin içinde bulundukları durum hakkında, “gerçeği” fark etmelerini sağlama rolünü atfediyorlar. Ülke çapında hekimlerin tabip odalarına üyelik oranı %40'a düştü. Genç hekimler üye olmuyor. Üyeliği zorunlu olmayan kamu hekimleri de giderek artan sayılarda istifa ediyorlar. Son 35 yılda oda yönetimleri ve TTB'de hakim olan anlayışın faaliyetleri sonucunda hekimler ar

Başarı, doğru iletişimle bir araya gelir. İster iş dünyasında yükselmek, ister kişisel ilişkilerde başarılı olmak isteyin iletişim becerileriniz hayati önem taşır. Bu kitap, başarı anahtarının etkili iletişimde yattığını vurguluyor ve sizleri başarı yolculuğunuzda yönlendiriyor. Yıllar boyu iş dünyasında ve kişisel yaşamında iletişimin gücünü deneyimleyen Cansel Oruç iletişimin temel prensiplerini, etkili iletişim stratejilerini ve karşılaşılan zorlukları aşmanın yollarını anlatıyor. Kitabı bitirdiğiniz

…birkaç adımda cesedin yanına vardı. Kesif bir çürümüşlük kokusu burun deliklerini yaktı. İstemsizce sağ eliyle ağzını ve burnunu örttü. Bu mide bulandırıcı kokuyu içine çekmemek için nefesini tutmak istedi ama akciğerleri göğüs kafesini yırtarcasına inip kalkmaya başlamıştı. Görüntü gerçekten korkunçtu. Çıplak, ufak tefek bir beden parçalanmış, lime lime olmuş halde toprağın üzerinde yatıyordu. Cesedin bir kısmı çamura bulanmıştı. Bir kısmı ise her tondan –açık yeşil, koyu yeşil, kızıl kahve, koyu kahve– ç

“Leonardo Da Vinci, Kepler, Platon ve antik sihirbazlar tarafından bilinen büyük ve altın değerindeki sır neydi? Bunu açıklamaları neden yasaklandı? Doğanın ve yaşamın kendisi için gerçekten bir anahtar olabilir mi? Bu küçük ama kompakt ciltte, ilahi orantı dedektifi Dr. Olsen, belki de tüm zamanların en büyük gizemini, yaşamın, evrenin ve her şeyin altında yatan bir kodu, içgüdüsel biçimde güzel olarak tanıdığımız ve doğanın kendisinin her ölçekte kullandığı bir örüntüyü ortaya çıkarıyor.

“Mükerrem ince nakış hikayeler anlatıyor. Kadınların hikayeleri…belki de, gerçekliğin masal dinginliği ile ifadesi dense yeridir. Çünkü okuyanın zihninde çentikler bırakıyor anlattıkları. Çocukluktan yetişkinliğe, yaşlılığa kadınlarla yüzleştiriyor bizi içeriden, derinlerden bir yerlerden. Umuttan acıya gidip gelen yaşanmışlıklar. İnce bir hınzırlık da var söylediklerinde. Konuşur gibi dile getiriyor olayları Mükerrem. Okurken o duyguya kapılıyor insan. Bir solukta anlarla, hayatlarla buluşturuveriyor sizi.

O güneş doğarken, o güneş batarken, sağlıkla bir fincan kahveyi yudumlarken hayat şimdiki anda. Maalesef ki çoğu zaman, içinde her zaman zorluklar kadar güzellikler de barındıran bugünün kaçmasına izin veriyoruz. Gelecek için endişelenirken, geçmişe takılıp kalırken ya da kızgınlık duyduğumuz ve belki haksızlığa uğradığımız bir konuda kendimizi yiyip bitirerek… Bunu biraz olsun yenmek için doğunun spiritüel üstatları gibi sakinlik için zaman ayırın. Bir on dakika bile olsa gökyüzüne bakın mesela ya da bir s

Bir şeyler saklarsın Kendinden başka kimselerin bilmediğini sandığın. Oysa sana bakan herkes bilir onu. Onun adı aşk…

Her insan yaşamını anlamlandırmak ister. Varoluşunu sorgular. Kalbinin derinlerinden gelen sorulara yanıt bulmak ister. Muvazene yaşamdaki anlam arayışı yolculuğunda insanın kendisiyle yüzleşmesine davettir. Muvazene yaşam, ölüm, hüzün, mutluluk, intikam, sonsuzluk ve fanilik kavramlarına meydan okumaktır. Muvazene hayatın karmaşası içinde yönünü kaybetmiş ruhlar için pusuladır. Muvazene kaybedilen zamanların, yitirilmiş değerlerin ve gömülen acıların içinden yeşermiştir. L.Sagu hayatın içindeki boşl

Her insan dünyaya geldikten sonra kendine özgü bir yaşam alanı seçmeye çalışır. Her insan, farklı bir coğrafyada ve farklı bir kültürde yaşar; çevresinden etkilenir. Bu kitapta, doyurulması gereken ihtiyaçların zamanında doyurulmasının gerekliliği ve insanların kendilerini gereksiz yüklerden nasıl kurtarabilecekleri, insan ilişkileri bağlamında ele alınarak tartışıldı. Bireylerin, dünyaya gelişlerinden itibaren, yaşamın anlamını sorgulamalarının hayatlarında nasıl bir etki yarattığı, bu etkinin insan için

“Bu tohumlardan, nicelerini yetiştireceğin asmalar olacak. Şifâdır bu asma. Üzüm olacak meyvelerini yiyin, suyunu için. Günün birinde sana asmanın bir büyük mucizesi daha gelecek, ama bu şimdilik gizde kalacak.” Sanat Tarihçisi Gamze Aras’ın, efsanevi Padişah Cemşîd zamanında şarabın bulunmasını anlatan mitten yola çıkarak, uzun bir masal şeklinde kurguladığı bir roman Otuz Tohum. Yazarın, tarihsel/mitolojik verileri içine serpiştirdiği hikâye, kuşların yetiştirmesi için Cemşîd’e getirdiği otuz üzüm tohumuy

"Hayat adaletli miydi bilmiyorum. Ama ölümün en adaletli yanı, herkesin başına gelecek olmasıydı." Ömür, Yosun, Lara, Duru... Hayatı dansla kesişen ve dönüşen, dönüşürken de dönüştüren dört kalp. "Misyonlarıyla dünyaya gelen İnsanlar..." Ankara Devlet Opera ve Balesi Çocuk Balesi Müdürü Ömür Uyanık, böyle demişti. O yalnızca çocuk balesine değil, tüm çocukların kalbine dokunmuştu. İzmir'den Ankara'ya ve sonra da tüm Türkiye'ye uzanan bir yaşamda misyonlarıyla dünyaya gelen İnsanların İz bırakan romanı... **

İlk kitabımdan sonra aldığım geri dönüşlerin ardından, yazmanın bana ve ulaşabildiğim insanlara ne kadar iyi geldiğini gördüm ve sevdim bu işi. Ve devam ettim: Aklıma ne geldiyse kısa kısa sıraladım; aldığım dersler, gittiğim kurslar, yaptığım seyahatler, konuştuğum insanlar, tanıştığım yeni fikirler hep bana önder oldu, kapılar açtı ve yol gösterdi yaşadıklarım. Hiçbir şeyden çekmedim kendimden çektiğim kadar; saflığım, naifçe inandıklarım, çok çabuk kanan çocuk ruhum, kolayca kırılabilen minik kalbim ben