Ötekiyi anlamaya ne kadar uzaksa insan, dünyanın renklerine, kültürlerine, dilleri ve
inançlarına o kadar uzak kalır. Zaten öteki hep uzak değil midir? Kapı komşumuz bile olsa;
aynı sokakta, aynı mahallede büyümüş de olsak uzak durulması gereken.
Sevgiye, sarılmaya, duygularını doya doya yaşamaya uzak toplumlarda hep bir iletişim problemi
vardır. Anlayışsızlık ve şiddet vardır. Erkek egemen bakış açısı, kadın cinayetleri, zorunlu göç,
sürgün ve yoksulluk vardır.
Ötekilerin izini sürdüğü öyküleriyle Erinç Büyükaşık Hep Uzak'ta, kahramanlarının zihinlerine
yoğunlaşarak bilinçlerinin derinlerindeki sorunları su yüzüne çıkarıyor. Bunaltının, boğuntunun
gölgesinde sürüklenen bedenleriyle insan cehenneminde yalnız, yalan hayatlar yaşamak
istemeyen uyumsuz kahramanları kendi dillerinde aktardığı öyküleriyle okuru empati kurmaya,
anlatıcıyı anlamaya davet ediyor.
İkinci öykü kitabında Büyükaşık, gerek kurgu ve gerekse de dil zenginliği yönünden doyurucu
öyküleriyle alışılagelmiş anlatı biçimlerini de zorlayarak edebi bir lezzet sunuyor.