"Hayat adaletli miydi bilmiyorum. Ama ölümün en adaletli yanı, herkesin başına gelecek olmasıydı." Ömür, Yosun, Lara, Duru... Hayatı dansla kesişen ve dönüşen, dönüşürken de dönüştüren dört kalp. "Misyonlarıyla dünyaya gelen İnsanlar..." Ankara Devlet Opera ve Balesi Çocuk Balesi Müdürü Ömür Uyanık, böyle demişti. O yalnızca çocuk balesine değil, tüm çocukların kalbine dokunmuştu. İzmir'den Ankara'ya ve sonra da tüm Türkiye'ye uzanan bir yaşamda misyonlarıyla dünyaya gelen İnsanların İz bırakan romanı... **

Birinin isminin anlamı aşık, diğerininse gül idi. Rose ve Emre! Kimliklerinden sıyrılmış iki güzel insan mavide ve İstanbul'un mucizelerinde karşılaştı. Hava, su, toprak ateş! Dört element şehrinde, mektupların satır aralarında ve sözcüklerle mayalanan aşkları maviye teslim olduğunda karar verdi, Rose, İzmir'in kanatları altında iyileşmeye ve dünyanın yaralarına merhem olmaya. Şöyle diyordu Emre: Kalbin, Tanrı'nın ikinci evidir, Rose; o dilediğinde sever, o dilediğinde özlersin. Bir gün o evin içinden sevgi