Saf kötülük, çocukları sever. Çünkü her ikisi de katışıksızdır. Biri net siyah, diğeri net beyaz. Üstelik ikisi birleşince gri çıkmaz ortaya. Kötülük ne kadar safsa, iyiliği o denli bozar... Ve onlar için umut, ıslak kibritten kıvılcım beklemek kadar cılızdır artık. Çocukların saf kötülükten korunabildikleri tek sığınak anne yüreğidir. İlle de anne çaresizse; kışın karlı ormanında, ayağı kapana kısmış yaralı bir ceylan yavrusudur çocuk. Bu kitap saf kötülüğe maruz kalan çocukların, yaralı yüreklerden bir