Zamanın ötesinde, Uzay boşluklarında bir yerde, Bir kutup yıldızı… Her gece, Katmer katmer açılır ona tüm sırlar, Tüm ışıklar sönünce gece o parlar. Sonsuzluktan gelir gibi, ama ne sen gibi ne de ben gibi... Bizden farklı elbisesi... O bir zaman bilgesi... Herkes duymaz sesini, Kuş dilini bilenler anlar, rüyadaki ‘resmini’...

Gün gelecek belki de bu yazdığım yazılar zamanın yüreğine işlenecek, okuyanların alfabelerine eklenecek. Bu yazıları bir tek zihni açık, kavrayışı kuvvetli, yüreğiyle bakabilen bilinçler okuyabilecek. İnsan olma sorumluluğunu eline almış, sorgulayan ve düşünen beyinler yeni bir bilincin ussallığıyla kendine yürüyebilecek... O engin hazineyi tanıyıp keşfedecek... Sevgide yıkanmış yüreğin asaletiyle yarınlarını keşfedecek... Sevgiyi bilenleri görecek ve bilecek… Unutmamalı ki kendi esaretinden kurtulabilmiş,