“Akşamı kafamızla delip geçtik. Gün ve gece vakti yoktu. Çok geçmeden yeleklerimizin düğmeleri birer diş gibi birbirine sürtünmeye başladı, tropikal hayvanlar gibi ağzımızdan alevler saçarak ve birbirimize olan mesafeyi koruyarak koşuyorduk.”*** Kafka’nın sağlığında yayımlanan bu kitaptaki öyküler modern insanın açmazlarına, kendisinin dahi farkında olmadığı karanlık ve sisli noktalarına soğukkanlı bir şekilde eğilmekte: tek tek parçalardan çıkarılabilecek bir sonuç varsa şayet, o da kapitalist dünyanın mü

Beş öyküden oluşan elinizdeki bu seçki, Avusturya Edebiyatı'nda ölüm teması üzerine odaklanıyor. Arthur Schnitzler'in "Ölmek"inde ölmeye yatmış bir adamın psikolojisi derinlemesine incelenirken, Joseph Roth'un "Barbara"sında beyhude geçip gitmiş bir hayatın karşısında ölüm yer alıyor. Stefan Zweig'ın "Cenevre Gölü"ndeki Kaçak ise savaş koşulları içerisinde yaban ellerde tutunamamanın çaresini intihar etmekte bulan bir adamın öyküsünü anlatıyor.

Birisi Josef K.'ya bir iftira atmış olmalıydı, çünkü kötü herhangi bir şey yapmadığı hâlde bir sabah tutuklandı. Kirada oturduğu odanın ev sahibesi Bayan Grubach'ın, her sabah saat sekize doğru Josef K.'ya kahvaltısını getiren aşçısı bu sefer gelmedi. Bu, daha önce hiç olmamıştı. K. bir süre bekledi, başını yastıktan kaldırmadan, karşı evde oturan ve kendisini alışılmadık bir merakla seyreden yaşlı kadını gördü, ama sonra bir yandan bu durumu garipseyerek, diğer yandan da acıktığını hissederek zile bastı.

Çalışma cehennemine fırlatılmış bedenlerin trajedisi işlenir Kafka'nın Dönüşüm'ünde. Hepimizin başına gelen bir trajedi bu aslında: Hayatta kalmak için çalışmak zorundayız. Çalışmanın ?zorunluluk" olduğu bir dünyada ?özgürlüğe" yer olmadığı açık. Dönüşüm'ün satır aralarında köleliğin zincir sesleri duyulur. Aile kurumuna sonuna kadar bağlı olan, baba otoritesinden mustarip, borç batağına saplanmış bir karakterin; kendini bir sabah bir böceğe dönüşmüş olarak bulan Gregor Samsa'nın hazin hikâyesi, modern bir

Kafka, yapıtlarını Çekçe´ye çevirirken tanıştığı Milena´ya, istirahata çekildiği Meran´dan mektuplar yazar. Dostça başlayan mektuplaşmalar bir süre sonra tutkulu bir aşka dönüşür. üstelik yalnız mektuplarda kalan bir aşktır bu. Kierkegaard ve Werther´in aşkı gibi...Milena´yla mektuplaştıkları üç yıl boyunca, iki ya da üç kez buluşan Kafka, her buluşma sonrasında suçluluk içinde kıvranır, kendinden tiksinir, kahrolur; ancak buna rağmen bir sonraki buluşma anını büyük bir özlem içinde bekler. Milena´nın evli,

Yaşamının ve yapıtının ortak yanı, Camus´nün dediği gibi "her şeyi sunmak ve hiçbir şeyi doğrulamamak"... Biraz da yaşamayı, bir savaş, ama önceden yitirilmiş bir savaş olarak görmek... Yazılarının büyük bir bölümünü yarım bırakması bunun bir göstergesi olabilir mi? Peki, kendi açık isteğine rağmen yapıtlarının tanınması ve bunca sevilmesine ne demeli? Franz Kafka´dan içinizdeki donmuş denizin buzlarını kırıp parçalayacak 28 öykü...