Kasaba ne kadar kendi yalnızlığına gömülmüş olsa da hayat bir kırkayak gibi ilerliyor, sabah güneşinin yakıcı ışınları dürtüklüyordu onları. Haz, arzu ve tutkular kıvıl kıvıl ilerliyordu damarlarda. Şehvet, kin ve intikam bir örümcek gibi özenle ve sinsice geriyordu her gün ağını... Hayatın yaşamak istemediği bir hayat olduğunun farkına varan bir roman kahramanın trajedesi bu. Tüm ara renkler kaybolmuş, geriye sadece siyah ve beyaz kalmıştır onun için. Gece ile gündüz gibi. Pişmanlıklar büyüdükçe öfke a