Özgürlük için, insanca yaşamak için kimi zaman gözlerimizden, kimi zaman dudaklarımızdan taşan, asla yitirmememiz gereken küçük umutlarımızın öyküleri bunlar. Ali Arslan, birkaç fırça darbesiyle çarpıcı bir şekilde anlatıyor insanlarımızı ve onların küçük umutlarını. Kitabının başına koyduğu küçücük öndeyişte şöyle diyor: Küçük umutlarımız, Küçük yapı taşlarımızdır bizim. Dostlarım, yitirmeyin onları, İyi saklayın göğsünüzün kafesinde! Gün gelecek, üst üste koyacağız, Geleceğimizi kuracağız onlarla... K

Serçe, 1938 yılında, daha dört yaşındayken Kütahya´ya sürgüne gönderilen Dersimli bir kızın; İkinci Dünya Savaşı şartlarının Türkiye´sinde geçen yaşam serüvenini anlatıyor. Önce bir asker ailesinin yanına verilir bu küçük kız. Ama orada, Türkçe öğrenmeyi bir türlü beceremediği için dövülür. Sonra, bir doktor ailesine sığınır. Orada, kimse onun adını bilmez, o da, dil bilmediği için adını söyleyemez. Serçe adını verirler ona. Oysa asıl adı Zemi´dir. Doktorun da küçük bir kızı vardır, Serçe o kızdan öğrenir T

Bu ikinci ciltte Dersimli küçük kız Serçe´yi, artık bir İstanbul hanımı olarak tanıyoruz. Hiçbir zaman tadına varamadığı aşkı yaşamak ister ve bir subaya aşık olur. Ama bu ilişki onda büyük bir düşkırıklığı bırakarak biter. Serçe öylesine büyük bir düşkırıklığı yaşar ki, artık yaşamanın bir anlamı kalmaz ve yaşamına son vermek ister. Bir raslantı sonucu kurtarılır ama artık bu kentte ve bu ülkede kalmak istemez. 1960´lı yıllarınbaşında Almanya´ya işçi olarak gider. Tüm az gelişmiş ülke insanlarında olduğ gi

Sekiköy'de Almanlar ailesini kuran Yaşar Bora'nın büyük aşkının, insan sevgisinin ve barış tutkusunun öyküsüdür bu roman. Torunu Emil Bora, onun sırlarının saklı olduğu küçük sandığı açtığında inanılmaz gerçeklerle karşı karşıya gelir: Dedesi, dıştan göründüğü gibi bir köylü ve Türk değil, kentli bir Almandır. Ömür boyu barış için uğraş vermiş, kültürlü bir insandır. Asıl adı Hans'tır. Daha ilkokul sıralarında Sever Sofiya'yı, Sofiya da onu. Ama onlar daha on yedi yaşındayken Birinci Dünya Savaşı başlar. Ha