«Birikir kaderler Büyür yaranın kovuğunda güller Yırtılır bir bir takvimler Vaktinden erken ölür, Bütün düşsüz kelebekler.»

Dağ başlarında çıldıran safkan bir rüzgâr çığlığı bu, Yüreğimi omuzlayan acılar ustalığında Ufukları bekliyorum papatya çiçekleriyle, Yüreğimdeki küllenmiş sevda iffetleriyle... Dehşetler anımsayan aklımda bir tek aşka yer kalmış Can yorgunluğuma hançerler çeken muazzam eller gerçekliği Gül kokuları üfleyen hayal güzelliği aklıma Damla damla ter gibi dökülüyor bütün güzel yüzler Köksüz günlere, Köklü çiçekler ekiyorum kalbimle. Unuttum bütün zor zamanların ölüm korkusunu Usul bir azap sızısı vurunca yüreği

Tenhaydı Yalnızlıktan yoksul, yoksuldan fazla yalnızdık Yanan gecelerimize ateş serpiyordu rüzgar... Ben ve Annem Yaralarım oy Yaralarım anne, Kaderin bulanık denizlerinde tuz yemiş Sızım sızım, kan kızılı...

Deryaları seninle kesiyor yüzüm, Boğulmuş bir mülteci çocuğunadır harflerim Aklım hiç aksatmadan dokunuyor yaralarıma Ateşe dalar gibi Damar damar keserek, Silindir gibi üstünden ezip geçerek.

Sene oxto daye, rıcıyo ro asmen, koyi biye vırqoşi, na sene dinawa? Sere hardide weşiya can-u royi, biya hesa verg-u heso. Dereyi derxoney biye rae olağe dızdo, cendege cenco biye werde lüyo khuzo. Daye sere dinade di chekuye hewl ne mande ke tore vaci. Mı zerre xo kerd vıla, hewne xo kerd letey, porre mı bi shıpe, kameci hetra şeker domani berbene. Ni dıre qeseyi mı roye xora qerefit, zerre xora ruchkıt, bıne zone xode dard we. Qemıse cı nebiyo caede roni. Daye! Tı delaliya, Tı zelaliya Tı cane Oliya Ez