Nedendir bilmem. Anadolu sözcüğü usumda sevgiyi çağrıştırır herzaman. Bu çağrışımda Anadolu insanın engin hoşgörüsüne ve coşkun sevgisinin büyük etkisi olsa gerek. Sevgili öğretmenim için de Anadolu, sevgi demektir. Ve bunu yapıtlarıyla gözler önüne sermek ister. Anadolu konusunu ele alan bir yapıtına: İnsan sevgi Anadolu adını verişi boşuna değildi. O coşkun sevgilerin, engin hoşgörü ortamında yaşandığı güzel Anadolu kasabasında edindiği kazanımlarını bir vefa borcunu ödeme sadakatıyla dillendirir yapıtlar

Bir gönülü yaptın ise, er eteğin tuttun ise Bir kez hayır ettin ise, binde bir ise az değil -Yunus Emre- Sen hakkı uzakta arama sakın, Kabin pak ise Hak sana yakın -Pir Sultan Abdal- Bir ülke ki camiinde Türkçe ezan okunur, Köylü anlar manasını namazdaki duanın... Bir ülke ki mektebinde Türkçe Kuran okunur, Küçük büyük herkes bilir duyduğunu Hüda´nın... Ey Türkoğlu, işte senin orasıdır vatanın -Ziya Gökalp- Lise yıllarında din dersi okumadım ben. Şu an iki duayı kaşını gözünü yarmadan okuy

Baba İshak Destanı´nı çam ormanının doruklarında oksijen soluyan insanın coşkusunu buldum. Bir okuyucu olarak çok sevdim. Bir türkü tadı bırakıyor insanın belleğinde. Bu destan, çekti götürdü beni kendi çağına. Dize dize okurken Baba İshak´la o günleri, o, 10. Yüzyıl ve sonrasının Anadolu kargaşasını birlikte yaşadım. Ülkede yönetimin güçsüzlüğü, doğudan Moğol baskısı, batıdan Haçlı kargaşası... Bu ortamda Yunuslar´ın yüreğini dağlayan gözyaşı, kan, ölüm. Sanki o günleri gördüm. O´nun gibi düşündüm. Günü

Destan, insanlığın oluşturduğu en eski yazın türü. İlk kez destanlarla dökmüş yüreğindekini söze, insanoğlu. Söz söze, yürek yüreğe, sevgi sevgiye ulanarak oluşturulmuş destanlar. En eski yazınsal tür olmanın ağırlığını da taşıyor alabildiğine. Kolay değil destan yazmak, destan destan söylemek duygularını. Hele konu Pir Sultan Abdal gibi bir derya olursa... Zeki Büyüktanır, bu ağır yükü omuzlamaktan çekinmemiş, büyük bir yüreklilikle başladığı yoldan, alnının akıyla çıkmış. ´Abdal´ sözcüğünün özünde ye