Yüreğimin renginde gözlerin Acıda Almanya sürgün Ayrılıklar hep delikanlı olmaz Yüzü ölüm kokar Korkarım Seni sevmek suçunu işlemekteyim Başım pembe Eflatun bir rüzgar özlemekteyim Adını koymadığım mekanlarda gezmekteyim Unut olmasın gece Duyumsa, düşünceye kurban olmasın Ses.

Evren büyür güneş döner Cemlerde semah döner Günah gider sevap döner Demim sensin Anacığım. Olmaz ise olmaz olur Sevmeyince dünya durur Her canda bir canan vardır Sevdam sensin Anacığım. Cemde giz hakikat vardır Tatlı söz muhabbet vardır Gerçek öz şeriat vardır Ruhum sensin Anacığım. Muhammed'den Hüseyin'e Kur'an'ı bildik seninle Yunus Emre'den Veysel'e Sözüm sensin Anacığım.

Tanrıdan yeniden diledim Bundan böyle benimle Yaşa Dileğim budur diye Ne mal ne mülk isterim Senden Çocuklarım ve anası Yaşat sağlıkl8ı Yaşayalım birlikte İşte dilediğim Sabaha umutla ve dinç Uyanalım birlikte Senin neyin eksilir Bilmem İnsan kıtlığı mı geldi Sen ki kudretlisin Sen ki yoktan var edensin Snin kokun yok Burcun yok Sen kadirsin sen meleksin Yalnızlık çok zor Bilirsin o sana mahsus Ben yaşasıkça Sen de yaşa Çocuklarımın anası

Otuz beşime dayadım merdiveni bu yaşımda mı görecektim seni alabilmek için güzelim keşke dolaşaydım evreni Gelmesen de, gülmesen de olur. yeter ki senede bir sor beni. eğer mutlu görmek istersen, ayağına çul diye ser beni. gez üstümde doyasıya bas gözüme kıyasıya ama ayağın yalın çorap girmesin araya.

Solan yaprak dalda tutunmaz olur Hazan deydi nazlı gülüme benim Yar olunca bahar olur yaz olur Coşar duygu dolar derdime benim Sığmaz oldum nazlı yarin yurduna Düştüm yıllar yılı onun ardına Kimse ortak değil yürek derdine Ateşler düştü yar çuluma benim Soldurdu bahçemi güllerdeki har Bekledim gelmiyor olmuşum gambar Ömrüme yaslanır gelir solar Bir dönüpte baksan yoluma benim Mehmet Ali'm kaldım bir garip naçar Gönül sarayımda hep diken açar Dert dediğin nedir gelipte geçer Yeter artık konma dalıma benim

Erenlere Hüüü Erenler bu fakiri Defterine kaydetmiş Sevmeyi sevilmeyi Paylaşmayı vaat etmiş Öyle ilham vermiş ki İnsanı kamil etmiş Yolları hep gül gonca Dağları asfalt etmiş Emine bu uğurda Düşmanları dost etmiş Dikenli yola değil Gül Bahçesine gitmiş

Ben, ne pembe hayaller kurdum Ne de mavi düşlerde uyudum Ben, naçar kalan insanların dertlerini Paylaştım, kendimce...

Yetmişdört yıl önce aldık okulu Paslı beyinlerin kırıldı kolu İnsan sever, bilmezdik sağı, solu Güzel günlerimiz kaldı mazide Cumhuriyet ile vardık okula Karer'de olmuştu madeni ana Son halini gören acıdı ona Sütlüce Okulu kaldı mazide Çekemeyen insan çamur atardı Attığı çamurda kendi batardı Medeni toplumda ışık saçardı Saçan o ışıklar kaldı mazide Hasan güzel günler buraya vardı Doksanlı yıllarda okulsuz kaldı Okulsuz toplumu cehalet sardı O okullu günler kaldı mazide

Şıh değilim, şah değilim, Ben halkımın ozanıyım... Hükm ü padişah değilim Ben halkımın ozanıyım Şifa ummam türblerden, Esinlenmem haybelerden, Gıdam ehil membalardan, Ben halkımın ozanıyım... Deldim nefs dağını deldim, Tamahı terk ettim geldim, Halkı, Hakk'ı kutsal bildim, Ben halkımın ozanıyım... Sanmayın ki görmez bilmez, Yalan dolan aklım almaz, Sırça köşkte işim olmaz, Ben halkımın ozanıyım...

"Mışıl mışıl yağan karın altında Püfür püfür bacası tüten bir evdeyiz. Kırlardadır evimiz, engin tarlalarda!" "Ben, yardıma muhtaçlar listesinin başında ve sonunda adı geçenlerdenim. İnsanım! Fakat düşünmekten başka bir de ağlamasını beceren, Duvarların kalkmasını ya da yıkılmasını bekleyen, Zavallı insanlardanım!"

Sevgi bir okyanustur İç içebildiğin kadar Sen içtikçe o çoğalır İçtikçe içesin gelir Sevgidir onun adı Doyumsuzdur Bir yaşam çekirdeği gibidir Yüreklere ekilir Durmadan filizlenir yüreklere Hiçbir şey onu durduramaz Ecel kapıyı vurduğunda Güler geçersin Sevgi dolu yüzünle Sevgi ölümsüzdür Sen ebediyen yaşarsın Ölsen bile.

Sevdan yüreğimdir Gönül bağımdır Bu sevda benim sevda Yürek verdim bu halka Sevdaya susadım Yeniden yola düşmüş Deli otlar bürünmüş Bırakılmışım köyümde Gönül bağımda Bu sevda benim sevda Yürek verdim bu halka Sevdan yüreğimdir Gönül verdim Yürek verdim Bir bilesin acıyan yerim Bu sevda benim sevda Yürek verdim bu halka Haber verdim şarka garba Seyit Rıza bu savaşta İnandır umuda aşka Kavga kıran kırana Yazık sessiz durana Ve uyanıyor tankta Bu sevda benim sevda Yürek verdim bu halka

Kederler, hüzünler, sevinçler, neşeler bütün insanlık aleminin müşterek paylaştığı bir olaydır. Ozanlar da bu duygunun elçileridir.

Pişmani dünyayı sulha çağırır Haksızın ruhuna bar bar bağırır Medeniyet çağı vahişet doludur Hayretdir efendim hayret efendim Kürreden koparak zerreler düşmüş On sekizbin alem içinde pişmiş Sağdan ölü meyit diri olurmuş Vechinde küntükez gördüm efendim Şehmani canını bu aşka yaktı Ehl-i Beyt uğruna beytini yaktı Bedenin şehrine şöyle bir baktı Arş kürş levhü kalem gördüm efendim

Şiirin Gerçeği-Toplumdaki Yeri adlı yapıtında Abdullah Rıza Ergüven şöyle diyor: "İnsan doğanın ürünü, sanat insel imgenin. Ama nasıl imge? Yaşamın içinden kopan! Hangi imge yaşamdan kopmuyor değil! Tanrılar da yaşamın içinden kopup gelen imgelerden başka bir şey değil!.. Şiir bir genelleme. Şiir; acıların, sevinçlerin, bütün bir yaşamın genellemesi. Değişen bir evrende, süregiderken herşey değişime uğrar! Bir dizi değişimli eğilim her şey... Ne dalında yaprak kalır, ne taş yerinde. Paradigma her şey: Gü

Bir Zamanın Gençliği Biz olmadan da olur Bir şeyler değişip gidecek, Ne zafer türküsü Ne de cenaze marşı Hiç fark etmez Bir zamanın gençliği idik Biz devrimi çok sevmiştik Nice fırtınalar geçti Karmaşıklarda dokuyor işçi kumaşı Herkes için söylenecek hoş sözler Büyük bir sır çözülmüş hissini uyandırmıyorsa Ehh, ne diyelim Bir zamanın gençliği idik Biz devrimi çok sevmiştik. Ertelenmiş bir düş kurgusu Ve sonsuzluğa uzanan hayal gücü Yalnızca sesi duyulan Bahçe kapısının demir mandalıdır Açılmış

Kop dağında, Munzurlar'da bir yiğit Almış yüreğini çıkmış dağlara Lolan'lıymış, Memo derler adına Almış yüreğini, çıkmış dağlara Babasına hain pusu kurmuşlar Değirmende gözlerini oymuşlar Hamidiye beyleriyiz demişler Vurmuş alayını, çıkmış dağlara Tek ayak üstüne durdurmak onun Ayağını basan, yerimiş kurşun Lolan'lı Memo'da buyumuş kanun Sürmüş küheylanı, çıkmış dağlara Adına valiler, beyler soyulmuş Halkı zalimlerden baya korumuş Namı, bir çok ilde hemen duyulmuş Koymuş aşireti, çıkmış dağlara Trabzon'

Seni götürmeye geldim Meçhule, bilinmeyene, çok uzaklara Bırak kendini, rüzgarın sesine, ırmağın akıntısına Tutunma bir dala, bir kıyıya Gözlerini kapat sarıl boynuma Cesaretini topla Bir an olsada teslim ol aşkına Seni götürmeye geldim İçindeki benliğe, gizeme, sonsuzluğa Ruhun derinliklerine, sırlar alemine Buluşturmaya geldim, seni seninle Hakiki kimliğinle, özünle Bir damlasın Ummanla tanıştırmaya Denize kavuşturmaya geldim Enel Haklıkla vahdeti vucutla Seni Rabbinle buluşturmaya geldim

Pir Sultan`ımın yurdunda Yangınlarda semah döndük Dost dost diye dost uğrunda Yangınlarda semah döndük Oğlumuzla kızımızla Sazımızla sözümüzle Hakk`a teslim özümüzle Yangınlarda semah döndük Çarpacaktır sonsuza dek İnançla dolu bu yürek Barışa gönül vererek Yangınlarda semah döndük Sevdai gönlümüz yasta Vicdan ne arar yobazda Şu kanlı zalim Sivas da Yangınlarda semah döndük 21.03.1997 Cuma (Arka Kapak)

Bir ozan çığlığı yükselir, Sazının en ağır bam telinden Haykırır durur, Gerçekleri söyler ozan Adamıştır kendini bilakis Halkına Çünkü kendisi halka malolmuş Sevecen ve sevilendir. Nerede olursa olsun Eşit görür insanları, Ayırmaz, ırkıyla, cinsiyle, mezhebiyle Ayırmaz tanrının yarattığı kulları O bir kültür birikimi O böyle yaşar Yaşdıkça haykırır ozan Dünya döndükçe Evrene kadar.