İnsanımızın, daha doğrusu insanlığın, yitirdiği sevgiyi bulmasında iyi bir rehber "İnsan Sevgi Anadolu" Zeki Büyüktanır, ozanların dili ile Anadolu insanının sevgisini yüzyıllar ötesinden öylesine güzel süzmüş getirmiş ki; sevgiyi bu denli yoğun yaşayan bir toplumun bu duruma nasıl geldiğine şaşıyor insan. -Birsen Pekçolak- "İnsan Sevgi Anadolu" özgün bir eser. Geçmişe ait var olan bilgimi derinleştirdi ve pekiştirdi. İlk defa uyuklamadan okuduğum sürükleyici bir eser. Üzerinde çok emek ve zaman harcadığı

Güneşin kızıllığıyla birlikte, güvercin konmuş penceremin camına al beni içeri dercesine. Güvercin konmuş penceremin camına. ben bir kaçağım, sakla beni kendin gibi. Kanatlarımı kırdılar, gözlerimi dağladılar senin gibi.

Doğru bulamadım, yalana göz kırpmadım Yanlışı sevmedim, hele hele birlik olmadım Çift yüzlüye gülmedim, hiç bakmadım Baykuşlar misali olup dikenlere konmadım Özümü özüm bildim, bir daha gelmem dünyaya Kirli izler bırakmadım dalarım deryaya Eğer kalabilirsem maşuki olurum sevdaya Bir ömür tükendi çeker giderim bu cihanda

Geldik Gayret bizden destur senden efendim Kerem eyle pirim ölmeye geldik Başımız sorgusuz kesilse bile Yolunda canımız vermeye geldik Tanrımızsın dostum bizlere yarsın Ruhumuzda halimizde sen varsın Laik değil isek cellatlar alsın Serimiz meydana sermeye geldik Sur'umuzu gayet sırlı örelim Fanilikten bakiliğe erelim Suçumuz ne ise burda verelim Özümüzde dara durmaya geldik Erdal'ı Kumru'yu divanen yaptın Mecnun gibi bizi çöllere attın Pişmeleri için Aşkınla yaktın Mürvetli efendim sunmaya geldik

Kitabımda mevcut olan şiirlerim, İnsan oğlunun günlük yaşamlarında yaşadıkları gerçeklerden mevcuttur. Şiirlerimde elimden geldiği kadar gerçekleri yansıtmaya çalışmaktayım. Sanıyorum bazen şiirlerimi okurken bazılarının kendinize ait olduğunu duyumsayacaksınız. Biz insanlar tıpkı şiir gibiyizdir. Sevgi, Nefret, Sevinç, İhanet, Gözyaşı, Ayrılık, Özlem, Gurbet, Sitem, Düşünce, terkedilmenin ve yalnızlığın acılarını tıpkı şiirlerdeki gibi yaşarız. Bir gün yazan eller mutlaka Toprak olacaktır! Fakat yazılan

Bazen değinelim iyi ile kötüye, Demeyelim bana ne neyime. Yazdım çizdim inci mercan gibi dizdim. Bazılarını yoğurdum bazılarını çiğnedim ezdim, Köşe bucak şu evreni karış karış gezdim. Değerlidir her şeyin özeti özü Unutulmasın değerlerin sohbeti sözü Hiç bir vakit olmaz dünya malında gözü gönlü gözü tok.

Dostlar aslımızı eğer sorarsız, Elesti bezminden soyumuz bizim. Ta ezelden, ikrar verdik, inandık, Güruhu Naciden soyumuz bizim. Altıncı göbekten dedem, dedesi, Kara Musto derler içmiş badesi, Onun oğlu Hüsük ağa hanesi, İşte böyle gelir soyumuz bizim. Hüsük ağa oğlu pek çokmuş biraz, Oğlu Mahmut ağa eder imiş naz, Bir oğlu İbrahim hep dermiş niyaz, O alim kişiden soyumuz bizim. İbrahim'in oğlu Süslü Mustafa, Çok ismi var biri Lafcı Mustafa, Adının biri de Büyük Mustafa, O bizim dedemiz soyumuz bizim. O

İnsan Olmalı İnsan olanlardan asıl sorulmaz İnsanın kendisi, insan olmalı Mezar taşı ile iftihar olmaz İnsan öğrenmeli, insan bilmeli Kalemin kem yazı yazması niye Dostun dosta kuyu kazması niye Yarin yardan ayrı gezmesi niye İnsan sevilmeli, insan sevmeli Sevgi pınarları kaynayıp Sevenle sevilen engeli aşar İnsan yalnız doğar birlikte yaşar İnsan aramalı, insan bulmalı Bir kişinin aslı eroğlu erse Neylesin evladı köroğlu körse Figani kendine insanım derse İnsan yaşamıl, insan kalmalı

Doğmuş çilesi başlamış Yeter Şahin, Yeter Şahin Kız doğdu diye taşlanmış Yeter Şahin, Yeter Şahin Her ölen ile ölmüşsün Her gülen ile gülmüşsün Erken dünyaya gelmişsin Yeter Şahin, Yeter Şahin Yanlışı doğruyu görmüş Haksızlık yapanı yermiş Kendini topluma vermiş Yeter Şahin, Yeter Şahin Halkın içinde yoğrulmuş Elden ele çok savrulmuş Hayat pişirmiş kavurmuş Yeter Şahin, Yeter Şahin Vakti dolu Adil Ali Yolumuz Muhammed Ali Kim der deli, kim der Veli Yeter Şahin, Yeter Şahin -28.06.2001-

Kimse bilmez içimdeki yarayı Benim yaram dost yarası Erenler Çok aradım bulamadım çareyi Benim yaram dost yarası Erenler Tertemiz aşkıma leke sürdüler Gizli gizli beni içten vurdular Ne arayıp ne de beni sordular Benim yaram dost yarası Erenler Nerde kaldı o yüzüme gülenler Varlığım variken dostum olanlar Dar günümde benden ayrı kalanlar Benim yaram dost yarası Erenler Yeşermez gönlümde yeşeren bostan Kurtulmaz bu gönlüm çileden yastan Düşman daha iyi vefasız dosttan Benim yaram dost yarası Erenler Gar

Çok şey kaybetmiştim,senin gözlerin için, Çok ağlamıştım, senin sevgine sığınmak için Kalbime yalnızca seni gömmüştüm, Ruhuma bir seni düşürmüştüm. Sonsuza dek sen varoldun mu bende Hiç tükenmedi mi sevgin senelerce Gönlüm hep seninle miydi, mevsimlerce Ne dersin sen hep benim miydin bunca sene? Söz vermiştim, sadece sen olacaktın Yeminliydim yalnızca senin olacaktım Affet, verilen sözler yerine gelemedi Seninle olan mutluluk bana yetmedi Bir güzel anı gibi hatırla beni Eski bir dost gibi kabullen beni S

"Pir Sultan Abdal'ın kimliğini araştırma konusunda ilk ciddi adımı İbrahim Aslanoğlu atmıştır. Aslanoğlu, araştırmalarının sonuçlarını bir dizi olarak 1979'da "Türk Folkloru"nda yayımlamış, daha sonra hepsini bulabildiği Pir Sultan Abdallar'ın şiirleriyle birlikte bir kitapta toplamıştır. Aslanoğlu'na göre, eldeki şiirler, kendisinin şimdilik saptayabildiği altı Pir Sultan Abdal'a aittir. Üstelik yapılacak araştırmalar sonucu Pir Sultan Abdallar'ın sayısı gelecekte de artabilir. Yine ona göre, Banazlı olan

Bize ışık tutan yüce ozanlar Pir Sultan, Kul Himmet hem Şah Hatai Bilgimize nice bilgi katanlar Virani, Nesimi hem Şah Hatai Onlardan almıştık bizler örneği Bir alıya karşı yüzbin vermeği Yoksulun mazlumun halin sormayı Yunus'tan, Veysel'e hem Şah Hatai Onlar gerçekleri hep yaşattılar Onlar zalimlere hep taş attılar Nicesini gerçek yola kattılar Hünkar Bektaş Veli hem Şah Hatai Vaktidolu sever cümle varlığı Tüm ozanlar çekmiş çetin darlığı Bize öğrettiler tüm insanlığı Daimi, İbreti hem Şah Hatai

Üstadımdan böyle aldım dersimi Her varlığa yetkin olandır insan Her ilmin kudretin odur kasesi Tükenmez güç ile dolandır insan O dur aranılan odur görünen Böyle görüntüye şekle bürünen Gah Eflatun gahi Lokman görünen Yaraya neşteri çalandır insan İster Hint'i dolaş ister Mısır'ı Gayrıda arama gözet hazırı İstersen bin kere çağır Hızır'ı Koşup imdadına gelendir insan İnsan güvencedir insan güvendir İnsan sevilendir insan sevendir İnsan tabiattır insan evredir Kendinde varlığı bilendir insan Daimi diyor k

Kalbimden tutuştum kalbimdesin sen Dile bile söylemedim sevdamı Hicran kışı ile başımda esen Yele bile söylemedim sevdamı Bağrım alev alev tükendi hazım Gönülden inlerim çıkmaz avazım Her türlü derdime ortakken sazım Tele bile söylemedim sevdamı Hicrana düş oldum gama dolandım Bazı durgun oldum bazı bulandım Mecnun gibi sahra sahra dolandım Çöle bile söylemedim sevdamı Nazlı yarin hayalini yar ettim Varlığıyla aşkı bende var ettim Bülbül oldum feryat ettim zar ettim Güle bile söylemedim sevdamı

Yanık bir türküdür sevdam Mutluluktan ırağım ben, Gam ile doludur dünyam, Dertlilere durağım ben. Kendimi buldum efkarda, Günüm geçer ahu zarda, Savruluyorum rüzgarda, Solmuş kuru yaprağım ben. Metin'e sensiz hayat zor, Sevdan bağrımı yakan kor, Ne çektiğimi bana sor, Ezilen yer toprağım ben

Ezelinden bahtım kara, Sevda canda açtı yara. Sinem döndü ateş kor´a, Kara sevda soktu zor.Ahu zarda can kafesim, Yara kurban, olsun serim. Herkes ne derse, desin, Yar yolunda düştüm dara.

Ulu Şaha Seher vakti esen yeller Selam söylen ulu Şah'a Has bahçe de açan güller Selam söylen ulu Şah'a Pirden ayrı dosttan ayrı Koymuşum uğruna seri Güzel Şah'ım Horasan Piri Selam söylen ulu Şah'a Yükseklerde uçan turnam İsmail olmuş sana hayran Usanmışım bende bu candan Selam söylen ulu Şah'a. İsmail Öztürk